Afscheid van Agape & Oeganda

Heey allemaal,

Mijn koffers staan zo goed als klaar, dus ik heb nu even tijd om jullie op de hoogte te stellen van mijn laatste week op het project. Dit keer zonder foto's, die moeten nog uitgezocht worden

Dinsdagmiddag zijn we samen met de coördinaten van onze organisatie op bezoek geweest bij een ander project. Straatjongens kunnen op dinsdag- en donderdagmiddag naar dit project komen om even aan het straatleven te ontsnappen, samen te zijn en heel belangrijk: te eten. Het project bevindt zich aan de rand van de grootste sloppenwijk van Kampala, waar ook de meeste kinderen die naar het project komen vandaan komen. Dinsdag waren er ongeveer 50 jongens, variërend in leeftijd van een jaar of 8 tot 30. Wat heel heftig was om te zien, was dat vrijwel iedereen lijm of kerosine snoof, om zo high te worden en hun problemen "even" te vergeten. Als ze er eenmaal aan begonnen zijn, is het heel moeilijk om ervan af te komen, omdat het enorm verslavend is. De kinderen en de organisatie van het project waren heel enthousiast dat wij er waren en we hebben verschillende liedjes gezongen en wat Nederlandse woordjes geleerd. Je kunt ze helaas niet heel veel uitleggen, omdat ze heel weinig concentratie hebben om naar je te luisteren en ze over het algemeen slecht Engels spreken. Ik schrok zelf ook heel erg van de mannen van blijkbaar nog maar 30 waren, maar die er uit zagen alsof ze al ruim 60+ zijn en elk moment konden neervallen. Daarnaast hadden veel jongens/mannen ook flinke wonden, die bij dit project ook verzorgd werden. Op het eind van de middag kregen ze te eten en daarna gingen ze terug naar de straat. Als je ze dan ziet lopen, zie je nog beter het effect van de verslaving. Sommigen waren zo high dat ze absoluut niet meer recht konden lopen en met handen en voeten de trap af gingen. Het heftige op dit project vond ik voornamelijk ook dat er voor al die jongens en mannen zo weinig hoop op verbetering is, omdat het eigenlijk puur "entertainment" en verzorging is. Maar wel heel goed dat jonge mannen (in dit geval) zich zo inzetten voor de straatkinderen.

Woensdag ben ik voor de verandering een keer niet mee uit eten geweest, maar heb ik de traktatie voor de jongens gemaakt. Heel simpel eigenlijk: verse ananas en mango in chocola, wat los fruit en wat koekjes. Daarnaast heb ik materiaal bij elkaar gezocht voor een paar oerhollandse spelletjes: blikgooien, zaklopen en spijkerpoepen. Donderdag was mijn laatste dag op de drop in, dus hebben we na de lessen de spelletjes gespeeld en heb ik de traktatie uitgedeeld. Vandaag heb ik mijn laatste dag op de boys home gehad. Na de lessen en een klein spelletje in de ochtend, hebben we ook hier de spelletjes gespeeld en de traktatie uitgedeeld. Op beide locaties vonden ze de spelletjes gelukkig heel leuk en de traktatie heel lekker, dus het was een fijne afsluiting! Het personeel en de jongens hebben echt wel honderd keer bedankt en ongeveer net zo vaak gevraagd of ik nog terug kom haha.

Nu is het alweer bijna tijd om naar huis te gaan. Toevallig zijn alle andere vrijwilligers in dit huis nu al op weekendtrip, dus ik ben helemaal alleen. Van de ene kant een beetje saai, maar van de andere kant heerlijk relaxt! Ik word vanavond rond half 12 opgehaald en vlieg rond half 4 's nachts, dus ik heb nog een hele reis voor de boeg.

Ik heb enorm genoten van mijn ervaring hier in Oeganda. Om op deze manier de cultuur en het land te ontdekken en te helpen op een lokaal project. In mijn geval een super belangrijk en mooi project, dat met veel liefde, geduld en kennis de straatkinderen zo goed mogelijk te kunnen helpen. Ik ben er trots op dat ik daar een steentje aan bijgedragen heb! Maar het is zoals altijd ook weer fijn om naar huis te gaan nu!

Ik spreek jullie heel snel weer in Nederland en dan zullen jullie nog veel meer foto's en filmpjes zien met de verhalen die erbij horen!

Groetjes Judith

Laatste weekend Oeganda

Weer een update uit Oeganda! Deze week een korte werkweek op het project en van vrijdag t/m zondag naar nationaal park Murchison Falls.

De week begon al heel goed op de drop in, waar maandag meteen een paar nieuwe jongens waren. Aline en ik hadden samen les gegeven, omdat de lerares ziek was. Na een paar Engels opdrachten, was de concentratie van de groep behoorlijk gedaald en was het tijd voor pauze. Eén nieuwe jongen was zo gemotiveerd dat hij nog een opdracht wou doen. Na die opdracht konden we ook een goed gesprek met hem voeren over waar hij vandaan kwam enzo. Hij vertelde toen dat hij zijn ouders kwijt was geraakt tijdens een burgeroorlog meer in het noorden van Oeganda. Hij leeft nu al een jaar of 6 op straat in Kampala. Toen wij hem vertelden over de boys home, dat hij daar opgevangen kan worden en les kan krijgen, terwijl er naar zijn familie gezocht wordt en dat hij daar heen kon als hij élke dag naar de drop in kwam en gemotiveerd was, zag je hem bijna oplichten! De rest van de week is hij er elke dag geweest, was hij heel gemotiveerd in de lessen en enthousiast tijdens de activiteiten. Hopelijk kan hij binnenkort naar de boys home en worden zijn ouders gevonden! Mooi om daar aan bij te kunnen dragen!

Maandag gaf een andere jongen (Keith) van de drop in ook aan dat hij er klaar voor was om naar de boys home te gaan, terwijl hij voor het weekend nog niet wou. Binnen een paar weken zijn alle jongens die nu in de boys home zitten terug naar hun familie en kan er een nieuwe groep komen. Om qua regels enzo niet helemaal opnieuw te hoeven beginnen, mocht Keith dinsdag al komen. Het was heel mooi om te zien hoe hij meteen in de groep opgenomen werd!

Verder heb ik ook deze week de drop in en de boys home afgewisseld en in de ochtenden hebben we vooral veel les gegeven en daarnaast wat spellen gedaan. Op de boys home heb ik deze week voornamelijk Martin lesgegeven, de jongen van 6 die vorige week was gekomen. De ene dag hadden we het alfabet geoefend en de andere dag hebben we gerekend en hij pikte het echt heel snel op, dus dat was super leuk! Het is heel leuk om te merken dat je de jongens steeds beter leert kennen en dat zij ook makkelijker naar je toe komen om iets te vertellen of te vragen. Vrijdag waren er bij de drop in echt heel veel jongens, waaronder een aantal nieuwe, dus hebben we een groepsfoto gemaakt. Foto's maken vinden ze ook helemaal geweldig en dan vooral selfies, dan springen ze er allemaal bij!

Dinsdagmiddag toen we van de drop in naar de boys home gingen, kwamen we langs een naaister, die een pas hele mooie jurken had hangen. Omdat we s avonds weer gingen salsadansen en ik er niet echt aan gedacht had om vrijetijdskleding mee te nemen, leek het me wel heel leuk om een Afrikaanse jurk te kopen. De jurk die ik had gezien was alleen wel veel te wijd en te lang, maar binnen een half uur had ze hem ingemaakt en er een rits ingezet, waardoor hij perfect paste! Woensdag zijn we weer lekker uit eten geweest met een hele groep vrijwilligers. Verder is het nu wel druk in het huis met 13 personen. Maar ook heel gezellig!

Vrijdag geen project, maar vroeg op pad naar nationaal park Murchison falls in mijn laatste weekend! Vrijdag stonden eerst de neushoorns op het programma. Deze waren in Oeganda uitgestorven, maar nu is er weer een kudde van 20 witte neushoorns in een speciaal reservaat. Als je hoort dat een neushoorn maar één keer in de 5 jaar drachtig kan worden en dan 16 maanden draagt, is het met al die stropers inderdaad goed voor te stellen dat ze uitgestorven zijn. Onder begeleiding van 2 rangers gingen we lopend naar een groepje toe, waar we vervolgens helemaal omheen gelopen zijn. We hadden heel veel geluk, want we zagen er 4 (meestal zijn ze in koppels) en we konden ze ook mooi helemaal bekijken en niet alleen de kont. Ééntje stond zelfs even op en liep een stukje, waardoor we haar in vol ornaat zagen, echt heel indrukwekkend om daar zo dichtbij te kunnen komen!

Vervolgens zijn we verder gereden naar het park met tussendoor nog een late lunchstop. Begin van de avond kwamen we aan bij de accommodatie in het park. Onderweg hadden we al behoorlijk veel bavianen gezien, die voornamelijk in het stuk tropisch regenwoud zitten. Vervolgens hebben we op het gemak gegeten en van het uitzicht genoten en zijn we redelijk op tijd naar bed gegaan.

Zaterdag vertrokken we om kwart over 6 s ochtends met het busje om op gamedrive te gaan. Daarvoor moesten we met de ferry de Nijl over, want het savannelandschap en dus de meeste dieren, bevond zich aan die kant. Tijdens het wachten op de ferry konden we heel mooi de zon boven de Nijl zien opkomen. Vervolgens hebben we zo'n 3 uur met het busje met open dak door het park gecrosst. Overal waar je keek zag je het prachtige groene savannelandschap met glooiende heuvels. Echt een bizar groot park; 3860 vierkante kilometer! We hebben bijna alle grote dieren wel gezien. Veel verschillende antilopesoorten, giraffes, olifanten en buffels en nog veel meer dieren die heel dichtbij stonden. We hebben nu ook een nijlpaard in vol ornaat op het land gezien. Met de verrekijker hebben we ook 3 leeuwen gezien, maar helaas kon mijn camera het niet aan om ze goed vast te leggen. Verder hebben we ook een hyena gezien die op een kleine antilopesoort aan het jagen was. Dit is heel bijzonder, omdat hyenas normaalgesproken aaseters zijn. Uiteindelijk kreeg de antilope het voor elkaar om te ontsnappen, echt gaaf om te zien!

Rond 11 uur gingen we weer met de ferry de Nijl over voor de lunch en even wat rust. Tijdens het wachten op de ferry werd er muziek gemaakt, waar enthousiast op geklapt en gedanst werd. Rond half 2 vertrokken we weer vanaf de accommodatie voor de boottocht. Vanaf de boot hebben we vooral nog veel nijlpaarden en verschillende vogels gezien en verschillende dieren aan de waterkant. Na zo'n anderhalf uur varen kwamen we aan bij de watervallen. Hier konden we met de boot natuurlijk niet helemaal komen, dus zijn we te voet verder gegaan. Na een hike van ongeveer een uur kwamen we helemaal bovenaan de watervallen. Tussendoor hebben we op heel veel plaatsen een heel mooi uitzicht op de watervallen gehad en al heel veel mooie foto's gemaakt. Het is eigenlijk niet mogelijk om de schoonheid van de watervallen (geldt eigenlijk ook voor de rest van het park) mooi vast te leggen op camera, dus heb ik vooral ook veel zitten genieten!

Na de watervallen zijn we teruggereden naar ons slaapadres net buiten het park. Dit keer geen westerse accommodatie, maar echt traditioneel bij Oegandezen in de achtertuin. Daar stonden meerdere banda's waar we in sliepen en zelfs een nette wc en een (weliswaar koude) douche. We kregen daar een buffet met voornamelijk Oegandees eten. Wel heel lekker! Het was ondertussen al behoorlijk laat, dus na het eten ben ik gaan douchen en zijn we gaan slapen.

Want ook zondag moesten we er vroeg uit. Na een lekker ontbijt zijn we een stuk terug het park in gereden voor de chimpansee trekking in het tropisch regenwoud. We hebben ruim 3 uur door het bos gelopen op zoek naar de chimpansees en hebben er uiteindelijk 3 gezien, maar helaas niet heel lang en foto's maken was ook lastig.

Was wel heel gaaf om te zien!! Verder was de hele wandeling door het bos ook een heel avontuur, waarbij we zelfs wat stukken offroad gegaan zijn, heuvel op, heuvel af. Echt hele mooie natuur en heel veel mooie vogeltjes!

Na de avontuurlijke chimp trekking zijn we aan de terugweg naar Kampala begonnen met weer een late lunchpauze. We zijn het hele weekend met 16 personen geweest en het was steeds echt super gezellig, dus dat heeft ook zeker bijgedragen aan een heel gaaf weekend!

Mijn laatste weekend hier alweer. Komende week nog naar het project en dan vrijdag op zaterdagnacht het vliegtuig in naar huis. Ik heb heel veel zin in mijn laatste week, want ik heb het hier echt naar mijn zin, maar vind het ook weer fijn om volgende week iedereen thuis weer te zien! En dan al mijn foto's te laten zien natuurlijk! Ik heb een aantal verschillende filmpjes aan elkaar gezet, dus beoordeeld me niet te streng op mijn montagekunsten aub haha.

Ik ga kijken of ik vrijdag nog tijd heb voor een verslagje van mijn laatste week op het project en anders horen jullie snel in real life weer van me!!

Groetjes Judith!

Lake Mburo

Heey allemaal,

Er is alweer een week van mijn reis voorbij! Gaat wel snel hoor. Vanaf dinsdag had ik versterking op het project, waar we nu met zn vieren rondlopen. We gaan nu steeds in koppels om de beurt naar de drop in of de boys home, waarbij we de koppels ook afwisselen. Met meerderen kun je veel meer qua activiteiten organiseren, omdat je wat input van de anderen krijgt. We hebben dus weer meegeholpen met de lessen, waarbij we wat één op één begeleiding konden bieden. Daarnaast hebben we vooral veel spellen gespeeld, van gewoon simpel voetbal en basketbal (wat ze helemaal geweldig vinden) tot 10 tellen in de rimboe, maskers maken, lummelen, twister en mikado. Ondertussen leer je de jongens natuurlijk steeds beter kennen, dus dat is heel leuk! De jongens komen al veel makkelijker naar je toe om iets te vragen en ze vertellen ook steeds meer over zichzelf en hun familie, wat best een beladen onderwerp is voor hen. Sommige jongens kunnen erg weinig Engels, maar de jongens die wel Engels spreken, helpen ons met uitleggen van nieuwe spellen enzo. Ik heb geleerd hoe je een armbandje van elastiekjes maakt, heb al een paar kleine tekeningen gehad en een persoonlijk beatbox optreden haha! Een filmpje hiervan is te zien via de onderstaande link (kon helaas niet automatisch in het verhaal geladen worden): https://www.youtube.com/watch?v=I3NVt4INVyI

Woensdag zijn we met de hele organisatie weer lekker een hapje gaan eten en verder hebben we in de avonden voornamelijk wat spelletjes gespeeld en uitgerust van de drukke dagen op het project.

Donderdag zijn we na het project met zn allen even naar de craft gegaan. Dat is een plein met heel veel kleine winkeltjes waar allerlei handgemaakte dingen verkocht worden. Daar heb ik wat souvenirs gehaald en een stuk stof om thuis mijn kussentjes een make over te geven. Ook heb ik een echte Afrikaanse broek gekocht met olifantjes erop. Wel even wat anders dan zo'n skinny jeans die ik normaal draag haha. Het is net een pyamabroek! Maar wel heel lekker luchtig voor op het project met het weer hier.

Donderdagavond is er een jongetje van een jaar of 6 door de politie naar de boys home gebracht, omdat hij mishandelt werd door zijn moeder. Zij mishandelde hem, omdat ze boos was op de vader van het kind, omdat hij haar verlaten had. Gelukkig is hij nu veilig en zij zal het niet zo snel weer doen, omdat ze nu in de gevangenis beland is. En in zo'n gevangenis (en heel het rechtsysteem) gaat het er waarschijnlijk heel anders aan toe dan in Nederland. Het jongetje zag er vrijdag heel vrolijk uit en was volop aan het spelen, ondanks alle striemen en wonden die hij had opgelopen. Die hebben wij ook (deels) gezien en dit soort momenten zijn wel echt heel heftig... Wel mooi om te zien hoe liefdevol hij nu opgevangen wordt op het project en hoe wij daar een steentje aan bij kunnen dragen.

Vrijdagavond hadden we een pannenkoeken- en spelletjesavond in "ons" huis met iedereen van de organisatie. Erg gezellig! Vervolgens was het zaterdag weer vroeg dag, omdat er een weekend Lake Mburo op de planning stond. Lake Mburo is een nationaal park van 370 km2 redelijk dichtbij Kampala, dat vooral bekend staat om de zebra's. Tegen mijn verwachting in zijn zebra's namelijk nergens anders in Oeganda te vinden. Onderweg zijn we nog even gestopt bij de evenaar, waar we wat foto's gemaakt hebben en wat winkeltjes bekeken hebben. Halverwege de middag kwamen we bij het park aan en voordat we de entree hadden bereikt, mochten we al even boven op de auto gaan zitten om vanaf daar dieren te spotten. Echt een heel gaaf gevoel zo bovenop de auto over de zandweggetjes met het typische savanne uitzicht! Daar hebben we al veel zebra's, impala's en aapjes gezien. Aan de rand van het park liepen ook nog koeien en geiten rond. Ook zijn we verkeerd gereden en lag de bumper er even af tijdens het keren, waardoor we wel mooi konden lunchen in het park tussen de zebra's!

Om 16 uur stond een boottocht over het meer op de planning, maar omdat het toen net regende, kon dat helaas niet doorgaan en werd hij verzet naar zondag. Vervolgens hebben we op ons gemak ingecheckt en een hapje gegeten. We sliepen in knusse hutjes, die banda's genoemd worden. We hebben lekker aan het meer gegeten, waardoor we meteen al een aantal nijlpaarden hadden gezien! Het is hier altijd al vroeg donker, dus na het eten zijn we terug gegaan naar de banda's, hebben we nog even wat gelezen en zijn we op tijd gaan slapen. Rondom de banda's liepen veel impala's en everzwijnen rond, dus dat was wel gaaf om daar zo dichtbij te staan! De nijlpaarden zouden s nachts ook die kant op kunnen komen, maar ik heb niets gezien of gemerkt helaas.

Zondag stonden we voor 7 uur al klaar om op wandelsafari te gaan. En rond half 8 gingen we dan ook echt. Oegandezen en tijd... We hebben ongeveer 2 uur rondgelopen en hebben best veel gezien. Helaas waren de meeste dieren niet in grote groepen aanwezig op de plaats waar de gids ze had verwacht, waarschijnlijk omdat het de dag vantevoren geregend had. Zo konden we helaas de giraffes niet vinden. We hebben ook geen leeuw of luipaard gezien, maar de kans daarop was ook erg klein in dit park. We bleven natuurlijk wel op afstand, dus fotograferen was wel enigszins lastig. We hebben ook een aantal dode dieren gezien, dat was ook behoorlijk indrukwekkend. Zo was er bijvoorbeeld een buffalo overleden nadat hij vast was komen te zitten in de modder. Verder was het echt super gaaf om door het park te lopen en de gids gaf veel informatie over de dieren en het park.

Na de wandelsafari zijn we meteen doorgereden om de boot op te gaan. Daar hebben we vooral veel nijlpaarden en vogels gezien en een paar (kleine) krokodillen. De krokodillen waren wat lastiger te spotten, omdat het bewolkt was, waardoor ze niet op de kust lagen. Een aantal jonkies zaten op takken en we hebben één volwassen krokodil gezien in het water, maar dan zie je vrijwel alleen het hoofd. Ook van de nijlpaarden zag je alleen het hoofd en soms een stuk nek, maar dat is ook al mega indrukwekkend!

Na de boottocht hebben we geluncht en zijn we het park uitgereden. Daarbij mochten we weer op het dak zitten en hebben we nog heel veel dieren gespot: zebra's, impala's, andere antilopen, waterbokken, buffalos, maki's, bavianen en everzwijnen. Verder ook enorm genoten van de omgeving. Ik kreeg echt het gevoel dat het park nooit zou eindigen, zo uitgestrekt was het.
Vervolgens zijn we weer terug gereden naar Kampala, hebben we lekker gedoucht en gegeten en heb ik wat foto's en filmpjes uitgezocht. Meer foto's van de dieren zal ik weer thuis laten zien!

Morgen begint de nieuwe week op het project weer en ik heb er echt weer zin in! Kort weekje deze keer, want vrijdag vertrekken we al voor het weekendje in het nationaal park Murchison Falls. Dit weekend was dus eigenlijk een beetje een opwarmertje?

Na het weekend in Murchison Falls zal ik zeker weer een blog online zetten!

Fijne avond allemaal en spreek jullie snel weer!

Groetjes Judith

Back in the saddle!

Hoi allemaal!

Wat een waanzinnig weekend was dit! Jullie kennen me goed genoeg om te weten dat ik super veel zin had om te gaan paardrijden in Oeganda en deze trip heeft al mijn verwachtingen overtroffen!

Het begon net wat minder zaterdagochtend, toen ik keurig een paar minuten voor 6.30 klaar stond op de plek waar de bus zou moeten komen. Toen hij er na een kwartier nog steeds niet was, begon ik enigszins ongerust te worden en heb ik de contactpersoon van het paardrijden gebeld. Ergens was iets fout gegaan (bleek later het weekend), maar ik kon nog snel op een boda springen om naar "oasis mall" te gaan, waar de bus even zou wachten. Allang blij dat ik die mall (voor oma:winkelcentrum) kende en dat de meeste boda chauffeurs het ook wel weten, ben ik snel die kant op geracet. Daar aangekomen stond de bus netjes te wachten en kon de reis naar Jinja eindelijk beginnen.

Al in de bus leerde ik Donna kennen, een heel aardig, Belgisch meisje van 23, die ook de overnight safari ging doen, dus dat was erg fijn! In Jinja werden we opgehaald door TJ, de eigenaar van "Nile horseback safaris" en een paar minuten later kwamen we aan op de prachtige locatie, waar we een geweldig uitzicht over de Nijl hadden. Na wat informatie over de rit en het uitzoeken van een passende cap was het tijd om onze paarden voor het weekend te ontmoeten. Mijn vriend voor het weekend was Zeus: een middelgroot bont paard (1.66 m ofzo), dat volgens de staff niet zo van mensen, maar des te meer van rijden hield. De paarden en de begeleiders stonden er allemaal al klaar voor, dus rond half 11 konden we vertrekken!

Het was even wennen uiteraard op een nieuw paard, maar nadat ik hem duidelijk had gemaakt dat ik het tempo aangaf, kon ik heerlijk relaxt rijden en genieten van alles wat we onderweg tegen kwamen. Op de zaterdag begonnen we met een stuk langs de Nijl en reden we vervolgens veel door verschillende dorpjes. De mensen in deze dorpjes waren stuk voor stuk super vriendelijk, begroetten ons allemaal vrolijk en vroegen hoe het ging. De kinderen waren allemaal super enthousiast, zowel over het feit dat ze blanken zagen als ook dat ze paarden zagen. Want die komen hier niet zoveel voor. Zwaaiend en roepend kwamen ze kijken en liepen ze zelfs stukjes achter ons aan, een hele vreemde gewaarwording, maar wel aandoenlijk. Overal waar we reden werden we begroet en begroetten wij alle dorpsbewoners. "Hi, how are you?" Is de standaardzin en ik heb hem echt ontelbaar vaak herhaald. Verder hebben we een aantal bergen beklommen, waarvan we een fantastisch uitzicht hadden!

Rond half 3/3 uur kwamen we aan bij de accommodatie waar we zouden overnachten: "the Haven". De paarden werden afverzorgd en in de wei gezet, waarna wij gingen lunchen. Op een super mooi terras met echt een adembenemend uitzicht over de Nijl kregen we een heerlijke lunch geserveerd door super vriendelijk personeel. Iedereen in dit land is zo enorm gastvrij!

Helaas betrok de lucht enigszins en zijn we even in tent gaan schuilen en uitrusten. Vervolgens hebben we lekker een cocktail gedronken, een warme douche genomen en zijn we gaan avondeten. Na een heerlijk 3 gangen menu zijn we op ons gemak richting de tent gegaan, heb ik nog even wat gelezen en ben ik vervolgens vrij snel in slaap gevallen.

De volgende ochtend werd ik wakker van het ochtendlicht en toen ik naar buiten keek, zag ik de zon opkomen boven de Nijl. Snel heb ik mijn lenzen in gedaan en zijn we naar beneden gelopen om van het uitzicht te genieten. Vervolgens hebben we ook enorm genoten van het uitgebreide ontbijt. Vervolgens de spullen weer ingepakt en rond 9 uur zaten we weer te paard.

De zondagrit was heel anders dan die op zaterdag. We hebben voornamelijk door het bos en langs thee- en suikerrietplantages gereden. Hier was ook ruimte genoeg om het gaspedaal even flink in te duwen. Op het filmpje is hiervan een stukje te zien, maar toen we later een berg op gingen, waren ik en Zeus nog vele malen sneller! Rond half 2 waren we terug bij de stallen. Daar kwamen we meteen een paar aapjes tegen, die daar eigenlijk als huisdieren gezien worden. Daar hebben we gezellig nog even na gekletst, wat fruit gegeten en gewacht totdat we de bus vertrok. Met een beetje vertraging zaten we rond 4 in de bus op weg naar Kampala. Na ongeveer een half uur rijden, hebben we ongeveer een uur gewacht op mensen die van het raften af kwamen. Hierdoor kwamen we wel pas in het donker aan, terwijl ik het juist zo relaxt vond dat het nog licht zou zijn op de terugweg in Kampala. Kleine wijziging in de plannen dus, waardoor ik voor de zekerheid de taxichauffeur van de organisatie gebeld heb om me op te komen halen bij de bushalte. Uiteindelijk was ik rond 8 uur weer veilig thuis!

Ik heb geprobeerd dit verhaal nog een beetje kort te houden, want als je me de kans geeft, schrijf ik gerust door tot morgenochtend met hoe gaaf ik het vond! Ik denk ook dat de (kleine selectie van de) foto's boekdelen spreken. Maar ik moet nog even de afwas doen en dan ga ik me lekker even opfrissen en naar bed om morgen weer fit te zijn voor een dag op het project. Vanaf komende week komen er maar liefst 3 vrijwilligers op mijn project bij, dus dan kunnen we samen van allerlei activiteiten organiseren.

Fijne avond en jullie zien vanzelf weer een blog verschijnen!

Groetjes Judith

Agape ministries drop in center & boys home

Hallo allemaal,

Olyotya? ("Hoe gaat het" in het Luganda). Hier gaat het allemaal goed (ndibulungi = I'm fine). Zoals jullie al zien heb ik al wat woordjes Luganda (de lokale taal) geleerd van een aantal jongens op het project. Maandag heb ik alleen de introductie gehad op het project en heb ik verder nog niet echt iets gedaan, dus dinsdag was mijn eerste echte werkdag.

Het project heet Agape ministries en heeft als missie om jongens die op straat wonen, omdat ze thuis weggegaan zijn, weer met hun families te herenigen. Er kunnen veel verschillende redenen zijn waarom de kinderen weggegaan zijn van huis of op een andere manier op straat terecht gekomen zijn. Het project gaat geregeld op outreaches, waarbij jongens op straat aangesproken worden en als ze dan willen, kunnen ze terecht bij het drop in center. Daar komen de jongens in de ochtend, krijgen ze ontbijt en lessen (voornamelijk Engels en rekenen), wordt er wat aan sport en spel gedaan en eindigen ze met lunch. Rond een uur of 2 gaan ze dan weer terug de straat op. De jongens die een goede inzet tonen, kunnen toegelaten worden tot de boys home, waar ze dan echt wonen. Ook daar krijgen ze lessen en wordt er veel aan sport en spel gedaan. Gedurende de dag wordt op beide locaties gewerkt aan de ontwikkeling van de kinderen en er wordt contact gezocht met de familie, waardoor ze uiteindelijk weer terug kunnen naar hun familie.

Dinsdag ben ik heel de dag op de boys home geweest, zodat ik ook een indruk had van hoe de ochtend daar gaat. Woensdag en vandaag ben ik 's ochtends naar het drop in center geweest en dan rond 1 uur/half 2 door naar de boys home. De weg naar het project ging in het begin nog niet zo soepel. Al zeg je 3x duidelijk waar je heen en check je nog 3x of de boda driver weet waar het is, dan nog wordt je gerust heel ergens anders afgezet worden. De eerste keer heb ik dus ruim een uur gedaan over een ritje van een kwartiertje. Ook de terugweg was enigszins lastig. Dit komt voornamelijk omdat lang niet alle straten een straatnaam hebben en dat ze huisnummers al helemaal niet kennen. En als je dat hier zo ziet, kun je je goed voorstellen dat niet elk zandpaadje een naam krijgt. Maar handig is anders. Vandaag was de eerste keer dat ik in één keer bij het drop in center afgezet werd en ook in één keer bij de boys home en weer terug thuis. Voor de heenweg had ik met de boda driver van gisteren afgesproken dat hij mij vandaag ook weg zou brengen. Als het goed is, is hij er morgen ook weer als privé chauffeur haha!

De lessen op beide locaties had ik heel anders verwacht. Het stelt niet heel veel voor. Op de boys home heb ik 2 jongens 1 op 1 Engels les gegeven, terwijl de lerares de rest wat probeerde te leren, maar voor mijn gevoel werd er niet zoveel gedaan. Gisteren op het drop in center was in het begin alleen de kok aanwezig. De leraar moest naar een meeting en de lerares was ziek, dus werd er vervanging geregeld vanuit de organisatie. Totdat zij er was hebben we een potje gevoetbald. Zij kende de kinderen ook niet echt, dus begonnen we met een introductie, wat kletsen (want zij praatte natuurlijk wel Luganda en vertaalde af en toe wat voor mij) en daarna zingen en dansen. Vandaag heb ik gekeken bij een les Engels, maar na 10 minuten was de lerares al weer weg, terwijl de kinderen bezig waren met de opdrachten. Na een ruime pauze heb ik zelf een les rekenen gegeven, omdat de lerares moest gaan. We hebben wat herhaalt over vermenigvuldigen en dat ging best goed. Het niveau is niet zo hoog en ook erg verschillend per kind, dus dat maakt het soms wel wat lastiger, maar de lessen stellen niet veel voor. De lerares had ook niet zoveel overwicht, de leraar gaf een veel meer gestructureerde les, dus daar zit ook veel verschil in.

Verder ben je behoorlijk vrij om activiteiten te organiseren voor de jongens, vooral ook 's middags in het boys home. Omdat ik pas net kom kijken, heb ik de eerste dagen vooral wat geobserveerd. Zo heb ik meegedaan met een potje voetbal, basketbal en met tekenen en kleuren. De jongens van het boys home heb ik gisteren lummeltje geleerd en dat wilden ze vandaag weer doen, dus dat is goed bevallen! De kleinste jongen in het boys home is nog maar een jaar of 3 of 4 en daar heb ik ook al wat mee gespeeld. Verder lopen er geregeld kleine kinderen van de werknemers rond, dus dat is een leuke afwisseling met de wat oudere jongens. Binnenkort wil ik eigenlijk kijken of ik simpele natuurkunde/scheikunde experimenten kan doen en uit kan leggen, maar daarvoor moet het niet te moeilijk zijn. Misschien morgen kijken hoe er gereageerd wordt op het zwaaien met een emmer water, zodat het water er niet uit valt ook al gaat het over de kop.

Ondertussen kennen de meeste jongens mijn naam ook al, ook al vinden ze Judith wel moeilijk om uit te spreken. Vaak wordt het Julliet, maar dat maakt me nog niet zoveel uit. Als ze je naam nog niet weten, wordt je vaak "Mzungu" (blanke) genoemd. Ze vinden blanken hier echt fascinerend, dus zodra je ergens bent (vooral in dorpjes) komen er vooral veel kinderen kijken die je dan mzungu noemen. Ik lunch mee op het project en de lunch bestaat uit pocho (maïsprutje) en bonen met wat groenten. Soms hebben ze ook rijst in plaats van pocho (wat ik niet zo erg vind ), maar verder is er weinig tot geen variatie. Maar voor de jongens geldt (vooral bij de drop in) dat ze in ieder geval eten hebben.

Dinsdag zijn we 's avonds nog naar een bar geweest waar je kon salsadansen, dus hebben we ons daaraan gewaagd! Er werden een aantal verschillende dansen gedaan, die we allemaal een beetje halvebak geleerd hebben. Verder vooral veel gekletst, lekker wat gedronken en dus een poging tot dansen gedaan. Gisteren zijn we met iedereen van de organisatie een hapje gaan eten bij een Indisch restaurant en daarna nog een toetje gehaald bij de patisserie Ik had al sinds zaterdag geen toetje meer op, dus daar was ik echt aan toe! Heb meteen ook wat yoghurt gehaald in de winkel.

Morgen nog een dagje op het project en dan zaterdag en zondag op paardrijsafari! Jullie kunnen je vast wel voorstellen hoeveel zin ik daarin heb Ik laat jullie na het weekend weer weten hoe dat was!

Fijne avond allemaal!

Welaba (Tot ziens) en groetjes!!

Eerste indrukken in Oeganda

Goedemorgen allemaal,

Leuk dat jullie dit lezen! Ik ben nu ruim 2 dagen in Oeganda en heb al veel gezien en gedaan, dus het leek me leuk om jullie daarover op de hoogte te stellen. De vliegreis was niet zo spannend, alles liep volgens schema, dus daar is niet zo gek veel over te vertellen. Ik werd op het vliegveld in Entebbe opgehaald door Mozes en ongeveer 3 kwartier later kwamen we aan bij het vrijwilligershuis. Onderweg viel me vooral op hoe druk het nog was in de stad zo diep in de nacht. In het huis werd ik meteen hartelijk welkom geheten door de andere meiden en ook de rest van het weekend was iedereen super aardig en gezellig.

Zaterdagochtend ben ik met mijn coördinator Eva downtown gegaan. Daar hebben we voor het eerst gepind en een sim-kaart aangeschaft, daarnaast heeft ze ons de supermarkt nog laten zien. Vervolgens ben ik met de 3 andere nieuwkomers een hapje gaan eten bij restaurant Java. Een vertrouwde sandwich BBQ-chicken en super lekkere frietjes!. Naar de stad en naar de projecten gaan we met de boda-boda: een soort brommer taxi's. Dit omdat het verkeer in Kampala heel hectisch en druk is en je er met een brommer makkelijk tussendoor kunt. Daarna heb ik zelf de boda-boda weer terug naar het huis gepakt, wat nog even zoeken was haha. Maar na een paar minuten hadden we het toch gevonden en was ik weer veilig terug. Daar heeft Eva me nog een paar dingen laten zien die van belang zijn de komende weken. Het was ondertussen al een uur of 3 en heb ik even mijn spullen netjes opgeruimd en met een aantal anderen gekletst. Rond 19 uur was het eten klaar en hebben we met z'n allen een hapje gegeten en gekletst. Daarna heb ik samen met Kim en Antje een spel gedaan en ben daarna naar bed gegaan.

Ik moest er zondag namelijk erg vroeg uit, omdat ik om half 7 de bus moest hebben. Nog in het donker heb ik om 6.15 een boda-boda gepakt naar het opstappunt en een paar minuten later dan gepland reden we richting Jinja. Onderweg werden er nog een aantal mensen opgepikt en uiteindelijk waren we rond 9 uur in Jinja. Ik werd opgehaald om naar de goede accommodatie te gaan en daar heb ik omgekleed en zijn we vrijwel direct begonnen met het kajakken. Na amper 5 minuten in het water kwam onze instructeur met de eerste opdracht: "we're going to make ourselfs wet". Je zit met een soort rok vast aan je kajak, zodat er zo min mogelijk water in de kajak kan komen. We moesten nu de kajak om laten slaan, 5 seconde wachten en dan loskomen uit de kajak. Deze oefening was ervoor bedoelt dat je niet in paniek raakt. De eerste keer was best heftig, maar het gaf wel een kick dat het gelukt was! De tweede keer is te zien op het eerste filmpje! Vervolgens hebben we nog veel verschillende oefeningen gedaan, om een beetje handig te worden met de kajak.

Na een intensieve ochtend hadden we een lekkere lunch en een welverdiende pauze. Tijdens onze pauze werden de kajaks en alle andere benodigdheden op/in een busje geladen en na ongeveer een half uur zijn we naar het opstappunt op de Nijl vertrokken. We hebben een tocht gemaakt van ongeveer 9 kilometer. Er waren best een aantal stroomversnellingen in dit gebied en daar was het flink peddelen om recht te blijven. Tussen deze stroomversnellingen dobberden we rustig over het water. Tijdens 2 stroomversnellingen hield ik mijn kajak niet helemaal recht, waardoor ik ook in de Nijl gezwommen heb   In de andere versnellingen gaf het echt een gaaf gevoel dat je er gewoon doorheen komt! Van een van de stroomversnellingen heb ik ook een filmpje geüpload. Verder heb ik vooral echt genoten van de natuur rondom de Nijl en veel gekletst met de begeleiders en de andere deelnemer. Aan het eind van onze route werden we weer opgehaald met het busje en hebben we lekker wat gedronken. 

Om terug te gaan naar het  kamp moesten we een flink stuk door het bos en door dorpjes rijden, dus we kregen er een gratis tripje bij! Aan de rand van de Nijl was het erg druk met vooral vrouwen en kinderen die aan het spelen/zwemmen waren, maar ook hun kleding aan het wassen waren. Verder kwam je overal in het bos Oegandezen tegen en vooral ook veel koeien en geitjes. De wegen waren erg slecht in dit gebied, het waren allemaal hobbelige zandpaden. We zijn nog langs een mooie school gekomen (die nu leeg was omdat het zondag was natuurlijk), langs een waterput en langs een iets groter dorpje. In dit dorpje zaten heel veel kleine winkeltjes en ook werd er op een groot grasveld gevoetbald, met flink wat publiek eromheen. Opvallend overal in Oeganda (tot nu toe), is dat de mensen niet veel binnen zitten. Ze zijn onderweg, bij de beesten of gewoon buiten aan het spelen/rusten. Ze hebben hier geen tuinen zoals bij ons, dus iedereen ziet letterlijk alles wat je doet. Er zat veel verschil in huizen, er waren echt hele primitieve hutjes, maar ook best mooie stenen huisjes. Ons eigen huis is erg mooi en ruim. We hebben een ruime woon- en eetkamer, een prima keuken, 2 badkamers, 4 slaapkamers (in totaal kunnen er 16 personen zitten) en zelfs een wasmachine!

Terug gekomen in het kamp heb ik gedoucht en heb ik op mijn taxichauffeur Charlie gewacht. Ondertussen nog een paar mooie foto's van de Nijl genomen. Rond 18 uur werd ik opgehaald door Charlie en kon de terugreis naar Kampala beginnen. Het was echt heel druk, dus het duurde behoorlijk lang. Ondertussen heb ik met Charlie gepraat over van alles en nog wat. Hij was helemaal gefascineerd door de melkrobot waarover ik vertelde en super enthousiast over de paarden. Hij vertelde ook veel over de omgeving, wat we zagen en wat de gebruiken waren. Het verkeer was echt heel chaotisch, er zijn sporadisch wel stoplichten, maar ook daar geldt het recht van de sterkste. Rond 21 uur was ik pas weer terug bij het huis en was ik behoorlijk kapot. De andere meiden hadden heel lief wat eten achterhouden en ondertussen heb ik geskypt met Bart en ons pap en mam, fijn om ze weer even te zien en alles te vertellen! Verder heb ik hier ook mobiel internet, dus ik kan ze sowieso wel goed op de hoogte houden. Na het skypen heb ik nog even gekletst met de andere meiden en ben ik daarna vrij snel naar bed gegaan. 

Eva is nu Rebecca aan het introduceren op haar project, dat een stukje buiten Kampala ligt en als ze daar van terug komt, ben ik aan de beurt. Mijn project is niet al te ver van hier begreep ik en verder ga ik het allemaal meemaken vanmiddag!!

Hopelijk vonden jullie het leuk om iets te lezen van mijn eerste ervaringen hier in Oeganda! Ik zal jullie goed op de hoogte houden!

Groetjes Judith  

Welkom op mijn Reisblog!

Welkom op mijn reisblog!

Op dit moment zijn we ons aan het voorbereiden op een weekendje Concert At Sea en moet er nog een tentamen gemaakt worden, maar vrijdag 7 juli ga ik al naar Oeganda voor 4 weken. Hier ga ik helpen bij een project in Kampala dat straatkinderen een betere toekomst probeert te geven. Daarnaast ga ik in de weekenden uiteraard het land verkennen. Er staat natuurlijk een safari op de planning, maar ik ga onder andere ook paardrijden en kajakken.

Om jullie een beetje op de hoogte te houden en mooie foto's te delen, ga ik een reisblog bijhouden. Hoe vaak er een nieuw blog komt, blijft voor zowel jullie als mij een verrassing :D.

Ik zal een nieuw blog steeds delen op Facebook. Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in een reactie of een pb te sturen.

Voor meer info over het project waar ik ga helpen, kun je kijken op onderstaande link:

http://www.vrijwilligerswerk-afrika.nl/projecten-doingoood/agape-ministries/