Heey allemaal,

Mijn koffers staan zo goed als klaar, dus ik heb nu even tijd om jullie op de hoogte te stellen van mijn laatste week op het project. Dit keer zonder foto's, die moeten nog uitgezocht worden

Dinsdagmiddag zijn we samen met de coördinaten van onze organisatie op bezoek geweest bij een ander project. Straatjongens kunnen op dinsdag- en donderdagmiddag naar dit project komen om even aan het straatleven te ontsnappen, samen te zijn en heel belangrijk: te eten. Het project bevindt zich aan de rand van de grootste sloppenwijk van Kampala, waar ook de meeste kinderen die naar het project komen vandaan komen. Dinsdag waren er ongeveer 50 jongens, variërend in leeftijd van een jaar of 8 tot 30. Wat heel heftig was om te zien, was dat vrijwel iedereen lijm of kerosine snoof, om zo high te worden en hun problemen "even" te vergeten. Als ze er eenmaal aan begonnen zijn, is het heel moeilijk om ervan af te komen, omdat het enorm verslavend is. De kinderen en de organisatie van het project waren heel enthousiast dat wij er waren en we hebben verschillende liedjes gezongen en wat Nederlandse woordjes geleerd. Je kunt ze helaas niet heel veel uitleggen, omdat ze heel weinig concentratie hebben om naar je te luisteren en ze over het algemeen slecht Engels spreken. Ik schrok zelf ook heel erg van de mannen van blijkbaar nog maar 30 waren, maar die er uit zagen alsof ze al ruim 60+ zijn en elk moment konden neervallen. Daarnaast hadden veel jongens/mannen ook flinke wonden, die bij dit project ook verzorgd werden. Op het eind van de middag kregen ze te eten en daarna gingen ze terug naar de straat. Als je ze dan ziet lopen, zie je nog beter het effect van de verslaving. Sommigen waren zo high dat ze absoluut niet meer recht konden lopen en met handen en voeten de trap af gingen. Het heftige op dit project vond ik voornamelijk ook dat er voor al die jongens en mannen zo weinig hoop op verbetering is, omdat het eigenlijk puur "entertainment" en verzorging is. Maar wel heel goed dat jonge mannen (in dit geval) zich zo inzetten voor de straatkinderen.

Woensdag ben ik voor de verandering een keer niet mee uit eten geweest, maar heb ik de traktatie voor de jongens gemaakt. Heel simpel eigenlijk: verse ananas en mango in chocola, wat los fruit en wat koekjes. Daarnaast heb ik materiaal bij elkaar gezocht voor een paar oerhollandse spelletjes: blikgooien, zaklopen en spijkerpoepen. Donderdag was mijn laatste dag op de drop in, dus hebben we na de lessen de spelletjes gespeeld en heb ik de traktatie uitgedeeld. Vandaag heb ik mijn laatste dag op de boys home gehad. Na de lessen en een klein spelletje in de ochtend, hebben we ook hier de spelletjes gespeeld en de traktatie uitgedeeld. Op beide locaties vonden ze de spelletjes gelukkig heel leuk en de traktatie heel lekker, dus het was een fijne afsluiting! Het personeel en de jongens hebben echt wel honderd keer bedankt en ongeveer net zo vaak gevraagd of ik nog terug kom haha.

Nu is het alweer bijna tijd om naar huis te gaan. Toevallig zijn alle andere vrijwilligers in dit huis nu al op weekendtrip, dus ik ben helemaal alleen. Van de ene kant een beetje saai, maar van de andere kant heerlijk relaxt! Ik word vanavond rond half 12 opgehaald en vlieg rond half 4 's nachts, dus ik heb nog een hele reis voor de boeg.

Ik heb enorm genoten van mijn ervaring hier in Oeganda. Om op deze manier de cultuur en het land te ontdekken en te helpen op een lokaal project. In mijn geval een super belangrijk en mooi project, dat met veel liefde, geduld en kennis de straatkinderen zo goed mogelijk te kunnen helpen. Ik ben er trots op dat ik daar een steentje aan bijgedragen heb! Maar het is zoals altijd ook weer fijn om naar huis te gaan nu!

Ik spreek jullie heel snel weer in Nederland en dan zullen jullie nog veel meer foto's en filmpjes zien met de verhalen die erbij horen!

Groetjes Judith